Jyslan to wędrowny mnich podążający ścieżką bogini Eilistaree. Obecnie podróżuje z drużyną poszukiwaczy przygód, starając się zapobiec przebudzeniu pradawnego zła.

Age: 261 lat
Eyes: srebrne
Hair: białe
Skin Tone/Pigmentation: barwa obsydianu
Height: 1,72 m
Weight: 58 kg

Appearance

Physical Description

Jyslan jest drowem o średnim wzroście i szczupłej, choć wysportowanej sylwetce, ukształtowanej przez lata mnisiego treningu. Jego ciało jest wyraźnie lepiej przystosowane do elastyczności i precyzji niż korzystania z brutalnej siły. Jego mięśnie są wyraźnie zarysowane, jednak nieprzesadzone, wyrzeźbione raczej z myślą o szybkości i swobodzie ruchu. Jego zwinność jest niezrównana, pozwalając mu poruszać się z cichą gracją, wypracowaną przez lata życia w zaciemnionych korytarzach Podmroku.
Jyslan jak każdy przedstawiciel drowiego ludu cierpi na silną wrażliwość na światło słoneczne. Jego bezpośrednie promienie parzą jego skórę i drażnią oczy, za dnia zmuszając go do noszenia kaptura i okrywania się szczelną warstwą ubrań. Ekspozycja na słońce szybko wyczerpuje jego siły, powodując dyskomfort i osłabienie.

Body Features

Ciemnoobsydianowa skóra Jyslana nosi ślady niezliczonych bitew. Jest pokryta wieloma bliznami, stanowiącymi pozostałości po latach walk i służby drowim matronom. Choć jego skóra jest gładka i zadbana dzięki długim godziną medytacji, w miejscach, gdzie noszących ślady dawnych potyczek, jest twardsza i bardziej szorstka. Pomimo wrażliwości na promienie słoneczne, w blasku księżyca zdaje się delikatnie odbijać jego światło, odzwierciedlający wpływ bogini Eilistraee.

Facial Features

Twarz Jyslana, choć zwykle pogodna, jest wyraźnie naznaczona latami konfliktów. Wysokie kości policzkowe i pociągła szczęka nadają mu ostry, niemal drapieżny wygląd, złagodzony tylko przez zmęczony wyraz twarzy. Jego nos jest prosty i wąski, a usta cienkie, lecz wyraziste.
Najbardziej charakterystycznym elementem jego twarzy jest blizna szpecąca jej prawą stronę. Srebrne oczy, niegdyś szkarłatne, zimne i wyrachowane, z czasem nabrały łagodności, odzwierciedlając wewnętrzną walkę między jego mroczną przeszłością a dążeniem do odkupienia. Białe, długie włosy często opadają na jego twarz, częściowo zasłaniając bliznę nad lewym okiem.
Jyslan jak większość elfów nie posiada zarostu. Jego brwi są wyraźnie zarysowane, co dodaje intensywności jego spojrzeniu.

Identifying Characteristics

Najlepiej widoczna jest jednak blizna biegnąca od jego skroni, przy prawym oku, aż do kącika ust – stałe przypomnienie o jego dawnym życiu, przepełnionym brutalnością i krwią niewinnych.
Oprócz blizny, najbardziej charakterystycznym elementem Jyslana są jego srebrne oczy, które ostro kontrastują z ciemną, niemal czarną skórą. Oczy te wyrażają zarówno zimną precyzję jego wojowniczej przeszłości, jak i iskierkę nadziei oraz światła, które wprowadziła do jego życia Eilistraee. Jego długie, białe włosy, typowe dla drowów, są starannie utrzymane i zazwyczaj luźno opadają na plecy, choć podczas walki lub medytacji związuje je w luźny węzeł.

Physical quirks

Chód Jyslana jest płynny i wyważony, przypominający drapieżnika tropiącego ofiarę – cichy, precyzyjny i pełen gracji. W pełnym słońcu jego ruchy stają się nieco sztywniejsze, lecz w cieniu lub ciemności porusza się z niezwykłą łatwością mistrza.
Jego postura jest zazwyczaj wyprostowana i sztywna, będąca wynikiem lat dyscypliny i treningu. Gdy jest zamyślony lub zaniepokojony, jego ramiona stają się napięte, a dłonie czasami mimowolnie zaciskają się w pięści.
Ma zwyczaj lekko pochylać głowę podczas rozmów z innymi, nie z powodu uległości, lecz by nie przyciągać zbyt dużej uwagi. Jego spojrzenie jest intensywne, a gdy patrzy komuś w oczy, wyraźnie widać, że dokładnie analizuje każde ich słowo.

Apparel & Accessories

Jyslan nosi skromne, funkcjonalne ubrania, które odzwierciedlają jego mnisią dyscyplinę i pragnienie odrzucenia wojowniczej przeszłości. Ubiera się w proste szaty w odcieniach ciemnej szarości i stonowanego błękitu, barwach zmierzchu i nocy. Jego odzienie wykonane jest z wytrzymałego, lekkiego materiału, który zapewnia swobodę ruchu w walce, a jednocześnie odzwierciedla jego duchową podróż. Szaty są luźne, często z kapturem, chroniącym go przed słońcem, choć materiał nosi ślady zużycia i cerowania, świadczące o trudach jego długiej podróży.
Nosi solidne buty z miękkiej skóry, przystosowane zarówno do podróży, jak i walki. Mimo pragnienia odrzucenia przeszłości wojownika, wciąż nosi broń – metalowy kostur, prezent od jego mentora, Gorlana.
Ważnym dodatkiem jest medalion Eilistraee, który nosi na szyi. Medalion w kształcie miecza przypomina mu o przysiędze, którą złożył swojej bogini. Jest to jeden z jego najcenniejszych przedmiotów, który często trzyma w dłoniach podczas modlitwy lub medytacji.

Mentality

Personal history

Jyslan urodził się w opresyjnym i brutalnym społeczeństwie drowów, w Domu Helvit’tar, jednym z wielu potężnych i bezwzględnych szlacheckich rodów, które dominują w Podmroku. Wychowywany w świecie, gdzie zdrada, oszustwo i siła były jedynymi środkami przetrwania, Jyslan stał się znakomitym wojownikiem i strategiem, ostatecznie obejmując dowództwo nad własnym oddziałem. Zyskał przydomek „Elnoar” (co w języku drowów oznacza „bezlitosny”), dzięki swojej nieugiętości w realizacji rozkazów i zimnej skuteczności w bitwie. Jego wczesne życie naznaczone było wieloma błędami, w tym utratą patrolu, kiedy to pozwolił uciec zbiec pewnej elfiej wojowniczce. To wydarzenie pozostawiło po sobie bliznę na jego twarzy oraz emocjonalną ranę, która popchnęła go do jeszcze większej bezwzględności – aż do chwili, gdy wizja Eilistraee wskazała mu drogę do odkupienia. Po ucieczce z Podmroku, Jyslan spędził piętnaście lat, żyjąc i trenując z pustelnikiem-mnichem o imieniu Gorlan, ucząc się sztuk walki i odkrywając nową filozofię pokoju i wewnętrznej równowagi.

Education

Edukacja Jyslana w Podmroku była brutalna i bezlitosna. Od najmłodszych lat szkolono go w drowich doktrynach wojennych, strategii i sztuce przetrwania, ucząc go mistrzowskiego opanowania różnorakich technik walki, w tym szermierki, walki wręcz oraz magii. Jego formalna edukacja w dziedzinie wojny i polityki drowów była rozległa, ale pozbawiona współczucia czy moralnych wartości. Po ucieczce z Podmroku jego prawdziwa edukacja rozpoczęła się pod okiem Gorlana, który nauczył go filozofii pokoju, miłosierdzia i dyscypliny. W bibliotece Gorlana Jyslan zgłębiał także wiedzę o kulturach powierzchni, historii oraz bogini Eilistraee, której nauki o odkupieniu i świetle głęboko do niego przemówiły, wpływając na jego obecny światopogląd.

Employment

Jyslan pełnił wiele ról w swoim życiu, z których każda odzwierciedlała inny etap jego osobistej podróży. W młodości służył jako dowódca oddziału Rodu Helvit’tar, prowadząc patrole drowów oraz biorąc udział w wielu najazdach. Po swojej ucieczce wiódł spokojniejsze życie, pracując jako strażnik karawan dla kupca o imieniu Farid, który stał się jego bliskim przyjacielem. Jyslan także przyjął rolę duchowego przewodnika, choć nigdy nie nazywał się w ten sposób, pomagając innym, których spotkał na swojej drodze, w poszukiwaniu odkupienia i pokoju, szczególnie drowom, którzy, jak on, uciekali przed personalnymi demonami.

Accomplishments & Achievements

Przetrwanie Podmroku - Ucieczka z Podmroku to osiągnięcie samo w sobie, szczególnie dla drowa, który odwrócił się od brutalnych zwyczajów swojego społeczeństwa. Jego przetrwanie na powierzchni, gdzie drowy są wrogo postrzegani, stanowi świadectwo jego zaradności i determinacji.
Piętnaście lat dyscypliny - Opanowanie nieśmiercionośnych sztuk walki oraz nauka kontroli nad swoją agresją to osiągnięcia, które niewielu drowów może sobie przypisać. Jyslan osiągnął wewnętrzny spokój i zdolność do tłumienia swoich gwałtownych instynktów.

Failures & Embarrassments

Ucieczka Uyl'undy - Największą porażką w życiu Jyslana było pozwolenie elfickiej wojowniczce o imieniu Uyl'unda na ucieczkę podczas jego pierwszego patrolu. Jej ucieczka doprowadziła do rzezi całego jego oddziału i pozostawiła go z blizną na twarzy, która na zawsze go naznaczyła. Ta porażka dręczyła go przez lata i była motorem napędowym jego postanowienia, by nigdy więcej nie okazać litości – aż do momentu jego odkupienia.
Przyjęcie bezwzględności - Lata bezlitosnych morderstw i podążania za okrutnymi zasadami drowów to, z perspektywy czasu, największy wstyd Jyslana. Postrzega te czyny jako skazę na swojej duszy, której nigdy nie będzie mógł całkowicie zmazać, bez względu na to, jak bardzo będzie się starał odpokutować.

Mental Trauma

Jyslan nosi w sobie głębokie blizny psychiczne z czasów spędzonych w Podmroku. Jego doświadczenia jako dowódcy i zabójcy pozostawiły go z ciągłym poczuciem winy i pogardy dla samego siebie. Doświadcza także momentów stresu pourazowego, szczególnie gdy coś przypomina mu o jego brutalnej przeszłości. Wspomnienia najazdów, bezwzględnych morderstw i krzyków niewinnych ofiar nawiedzają go, zwłaszcza w chwilach ciszy lub medytacji. Jego wrażliwość na światło słoneczne, będąca fizycznym przekleństwem drowów, również ma na niego psychologiczny wpływ, sprawiając, że często czuje się odizolowany i nie na miejscu w świecie powierzchni.

Intellectual Characteristics

Po latach treningu z Gorlanem i studiowaniu nauk Eilistraee, Jyslan rozwinął głębokie filozoficzne zrozumienie życia, równowagi i odkupienia. Zastanawia się nad moralnością i naturą duszy, szukając odpowiedzi na pytania dotyczące przemocy, pokoju i sensu dobrego życia.

Morality & Philosophy

Moralna filozofia Jyslana to skomplikowana mieszanka jego doświadczeń z Podmroku oraz podróży ku odkupieniu. Głęboko wierzy w drugie szanse i w to, że nawet najbardziej skorumpowane i złe jednostki mogą znaleźć odkupienie, jeśli zostaną poprowadzone ku światłu. Jego wiara w Eilistraee umacnia jego przekonanie o miłosierdziu, pięknie i wolności. Jego moralność jednak nie jest naiwna – rozumie, że czasami zło musi zostać powstrzymane siłą, i jest gotów walczyć, a nawet zabić, aby chronić tych, których kocha. Jyslan stara się pokazywać innym ścieżkę do odkupienia, ale jeśli ją odrzucą, nie zawaha się stanąć do walki w obronie niewinnych.

person.sexuality

Jyslan nie szuka romantycznych partnerów. Jego pełna uwaga i oddanie skupione są na służbie bogini Eilistraee. Z tego powodu Jyslan nie patrzy na ludzi przez pryzmat seksualności.

Taboos

Brak litości dla pająków - Z powodu swojej głębokiej nienawiści do Lolth, królowej pająków, Jyslan odczuwa intensywną odrazę do pająków. Wierzy, że wszystkie pająki są agentami lub szpiegami Lolth i za wszelką cenę stara się je zabijać gdy tylko je spotka.
Nigdy nie wymawia imienia Lolth - Jyslan nigdy nie wymawia imienia Lolth, obawiając się, że przyciągnie jej uwagę. Zamiast tego nazywa ją jej prawdziwym imieniem, Araushnee, aby podkreślić jej zdradę i swoje odrzucenie jej kultu.

Known Languages

Jyslan włada kilkoma językami, które opanował zarówno podczas swojego życia w Podmroku, jak i w trakcie lat spędzonych na powierzchni. Biegle posługuje się elfim, krasnoludzkim i podwspólnym, charakterystycznym dla drowów. Posługuje się również językiem wspólnym choć po sposobie w jakim mówi wtrącając słowa po elficku widać, że jego nauka tego języka jeszcze się nie zakończyła.

Personality

Motivation

Główną siłą napędową Jyslana jest jego pragnienie odpokutowania za przemoc i okrucieństwo swojej przeszłości, poprzez podążanie za naukami Eilistraee, bogini, która ukazała mu światło. Stara się pomagać innym, szczególnie innym drowom, chcącym uciec od mroku Lolth i odnaleźć wolność na powierzchni. Jest przekonany, że nawet ci, którzy popełnili najgorsze grzechy, jak on, mogą być odkupieni i znaleźć drogę ku światłu. Marzy o świecie, w którym drowy nie będą już wzbudzać strachu oraz nienawiści i gdzie będą mogły żyć otwarcie w świetle słońca, pozbawione przekleństwa ich mrocznej przeszłości.

Quotes & Catchphrases

"Każdy zasługuje na drugą szansę!"

Savvies & Ineptitudes

Jyslan jest ekspertem walce wręcz, spędziwszy lata na doskonaleniu różnych form walki. Jego zdolność do łączenia treningu drowów z mnisimi sztukami walki czyni go groźnym przeciwnikiem.
Jyslan jest znakomitym flecistą, a muzyka jest dla niego sposobem na połączenie się z Eilistraee i wyrażenie swoich emocji. Jego melodie często są uspokajające i pełne refleksji, w kontraście do przemocy, którą kiedyś stosował.

Jyslan często zmaga się w luźnych sytuacjach towarzyskich. Lata spędzone jako stoicki dowódca i samotny wędrowiec uczyniły go nieco niezręcznym w sytuacjach wymagających wdzięku lub humoru.
Wychowany w świecie zdrady, Jyslan ma trudności z pełnym zaufaniem komukolwiek poza Eilistraee. Zawsze pozostaje w gotowości, spodziewając się podstępu, nawet w spokojnych warunkach.

Likes & Dislikes

Jyslan czuje największe połączenie z Eilistraee, gdy księżyc jest w pełni. Często poświęca ten czas na medytację lub grę na flecie pod rozgwieżdżonym niebem.
Poza grą na flecie, Jyslan ceni sobie słuchanie innych form muzyki, uważając ją za jedno z najczystszych wyrażeń emocji i połączenia.
Spędziwszy większość swojego późniejszego życia na łonie przyrody, Jyslan rozwinął głęboką miłość do lasów, rzek i otwartych przestrzeni świata powierzchni.
Preferuje proste życie – skromne ubrania, zwykłe jedzenie i ciche otoczenie. Opulence i zdradliwość społeczeństwa drowów go odrzucają.
Jyslan szanuje ludzi, którzy okazują prawdziwe współczucie i dobroć, cechy niemal nieobecne w Podmroku.

Jyslan nienawidzi pająków i zabija je przy każdej okazji.
Chociaż się do niego przyzwyczaił, Jyslan wciąż odczuwa dyskomfort w bezpośrednim świetle słonecznym z powodu swojej wrażliwości i przekleństwa drowów.

Virtues & Personality perks

Lata medytacji i treningu nauczyły Jyslana cierpliwości, zarówno wobec innych, jak i wobec samego siebie. Już nie spieszy się z osądami ani działaniami.
Dzięki opanowaniu sztuk walki i praktyk duchowych, Jyslan posiada doskonałą samokontrolę. Nie łatwo go sprowokować i utrzymuje spokojną, skupioną postawę.
Jyslan jest niezwykle opiekuńczy wobec tych, na których mu zależy. Gdy z kimś się zwiąże, zrobi wszystko, by zapewnić mu bezpieczeństwo.
Posiada wyjątkowe wyczucie motywacji ludzi, często potrafi odczytać ich intencje, nawet gdy starają się je ukryć. Lata spędzone w Podmroku nauczyły go wykrywać zdradę.

Vices & Personality flaws

Jyslan często zmaga się z poczuciem winy i pogardą dla samego siebie, nigdy do końca nie wierząc, że zasługuje na odkupienie. Ciągle walczy z myślą, że jego dawne grzechy są niewybaczalne.
Choć głosi miłosierdzie, wciąż tkwi w nim część, która zmaga się z pragnieniem zemsty. Gdy ktoś wyrządzi krzywdę komuś na kim mu zależy, może zostać pochłonięty przez chęć odwetu, szczególnie wobec sług Lolth.

Personality Quirks

Kiedy jest niespokojny, Jyslan czasami wybija rytm palcami, co jest nawykiem wyniesionym z gry na flecie. Nieświadomie Jyslan często nuci melodię z pozytywki, która wywołała jego wizję Eilistraee. Działa to na niego uspokajająco w chwilach stresu lub smutku.

Hygiene

Lata spędzone na łonie natury i jego proste życie uczyniły Jyslana praktycznym pod względem higieny. Choć nie jest obsesyjnie czysty, dba o higienę osobistą z szacunku do swojego mnisiemu treningowi i dyscypliny. Jego szaty i ubrania są często dobrze znoszone, ale zawsze czyste.

"Pod wieczór, na horyzoncie zamajaczyły nam niewysokie mury miasteczka Alin. Strażnicy wpuścili nas do środka bez większych problemów, zważywszy na obecność Marysi i nasze wyjaśnienia. Marysia doprowadziła nas do swojego domu, gdzie oddaliśmy ją pod opiekę rodziców. Wydawali się oni bardzo wdzięczni, a jej ojciec, którzy cieszył się chyba dobrą reputacją w mieście obiecał nam pomóc."

"Wraz z Pazurem i Galdramem odbyliśmy krótką naradę. Początkowo próbowaliśmy wywabić tajemnicze istoty z wnętrza jaskini, jednak bez większych sukcesów. W końcu niecierpliwy Galdram ruszył do wejścia a my podążyliśmy za nim. Schodząc głębiej do wnętrza jaskini nagle poczuliśmy dziwne wibracje i odgłos rycia w ziemi. Nim zdążyliśmy zareagować z posadzki przed nami wyłoniły się dwa duże kształty. Od razu poznałem te plugastwa. Ankhegi! Nie myśląc zbyt dużo ruszyłem na bestie chcąc dać mym towarzyszom szansę do ucieczki. Walka pod ziemią była samobójstwem! Liczyłem, że błogosławieństwo Eilistraee mnie ochroni, jednak nie byłem jeszcze gotowy. Jeden z robali chwycił mnie swoimi pazurami i zaczął niemiłosiernie gryźć. Z jego paszczy sączył się kwas, który palił moją skórę. Z pomocą przybyli mi moi towarzyszy. Razem udało nam się spacyfikować krwiożercze insekty. Ja jednak nie czułem się zbyt dobrze po tej walce. Wyraźnie przeceniłem swoje umiejętności i było mi trochę wstyd przed Eilistraee. Otrzepałem się z kurzu i ruszyliśmy dalej."

"Nie pamiętam co dokładnie powiedziałem wodzowi goblinów gdy ujrzałem go siedzącego przy ognisku. Nie pamiętam twarzy rozradowanych goblinów szykujących się na kolejną rzeź. Pamiętam tylko dźwięk melodii wygrywanej przez pozytywkę. Melodii, która przed laty wyrwała mnie z mroku. Nim gobliny ruszyły w moją stronę otworzyłem zaciśniętą na amulecie pięść. Nastała ciemność. Moi towarzysze ruszyli zaraz za mną. Mam wrażenie, że to co zdarzyło się później było tylko snem. Otulała mnie bezkresna, znajoma i przytulna czerń. Co kilka uderzeń serca ciemność rozrywała się na chwilę gdy moja ściśnięta dłoń gruchotała kolejną czaszkę. Moi towarzysze też walczyli. Słyszałem wojenne okrzyki Hruma. Słyszałem świst sztyletów Kitawy. Aż w końcu wszystko ucichło i zostaliśmy sami w zakrwawionej jaskini. Wszystko skończyło się tak szybko jak się zaczęło."

"O poranku, przy śniadaniu przedstawiłem Faridowi aktualny obraz sytuacji z goblinami i wypytałem go o burmistrza. Przyjaciel namalował przede mną obraz człowieka, któremu zależy tylko i wyłącznie na dobru własnych ludzi, niewidzącego niczego poza granicami swojej, nieznaczącej osady. Odkąd zacząłem podróżować po świecie na powierzchni, poznałem już kilku takich ludzi i szczerze powiedziawszy nie darzyłem ich pozytywnymi odczuciami. Ten typ jednostronnego myślenia za bardzo przypominał mi podejście, które sprowadziło na mój lód klątwę Corellona. Opuściwszy karczmę udaliśmy się do ratusza. Przyznam że po tym co usłyszałem humor zbytnio mi nie dopisywał. Po wejściu do budynku skierowałem się prosto do burmistrza pozostawiając swój ekwipunek, by ugłaskać przewrażliwionych strażników."

"W drodze do obozu goblinów miałem okazję nieco lepiej poznać Raza. Nie był wobec mnie agresywny, sprawiał raczej wrażenie zagubionego. To jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że te istoty mogą powrócić na stronę dobra, tak jak ja wkroczyłem na ścieżkę prawości za sprawą Eilistraee. Po długim marszu dotarliśmy przed wejście do kolejnej, tym razem większej jaskini. Nasz przewodnik wydawał się wystraszony. Dodałem mu otuchy i puściłem przodem, krocząc tuż za nim. W środku powitała nas cała gromada goblinów. Z początku agresywne, uspokoiły się na widok Raza i pozwoliły nam pomówić ze swym wodzem. Wódz przedstawił się jako Zry i z początku nie był zbyt skory do negocjacji. Wytłumaczyłem mu, że jeśli jego plemię nie zmieni swego podejścia, to wielu innych poszukiwaczy przygód przybędzie do tej jaskini. Przekonałem go, że mogą bardziej skorzystać na handlu z ludźmi z miasta, zamiast bezmyślnie ich napadać. W końcu chyba zrozumiał, że byliśmy jedyną nadzieją na przetrwanie ich małej społeczności. Zgodził się na moje warunki i obiecał zaprzestać ataków jeśli ludzie z Riverfell przystaną na zawieszenie broni."

"Gdy odzyskałem przytomność moje oczy wciąż były pełne łez. Nie były to jednak łzy smutku, lecz radości, że ma ukochana bogini powierzyła mi do wypełnienia tak ważną misję. Zerwałem się na nogi i w tym samym momencie usłyszałem tętent koni zbliżających się od zachodu. Postanowiłem rozświetlić okolicę z pomocą sztuczki, której nauczyłem się jeszcze jako młodzieniec. Podekscytowanie niedawną wizytą Eilistraee musiało jednak wziąć nade mną górę, gdyż źle oszacowałem intensywność świetlistych kul i omyłkowo oślepiłem samego siebie. Słysząc zbliżające się wierzchowce skryłem się za wóz nijak nie mogąc dojrzeć przybyszów. Zgasiłem światła gdy zatrzymali się kilkanaście metrów od mojej kryjówki. Zawołałem do nich i po niezbyt owocnej wymianie zdań z zachrypniętym półgłówkiem, drugi podróżnik odezwał się wreszcie gasząc napiętą konwersacje. Pół-ork i dziwaczny kotowaty humanoid jakiego wcześniej nie widziałem powoli zbliżyli się do mnie."

"Ściskając w dłoni mój okuty kij nie byłem wstanie myśleć o niczym innym jak o zemście. Tak bardzo chciałem dopaść sprawców, że niemal całkiem zapomniałem o Kitawie i Galdramie, którzy co sił podążali mym śladem. Gdy w oddali spostrzegłem ognisko, ledwo byłem wstanie się powstrzymać, by nie ruszyć pędem w jego kierunku. Nasza trójka bezszelestnie podkradła się do niewielkiego, założonego u wylotu jaskini obozu. Jednak gdy usłyszałem rozweselone głosy morderców mych przyjaciół, całkiem straciłem nad sobą kontrolę. Pamiętam zaledwie przebłyski tego co stało się potem. Ruszyłem na dwójkę dziwnie ubranych mężczyzn i wyprowadzałem cios za ciosem. Moi towarzysze też walczyli. Gdy wróg leżał bez ruchu na ziemi wrzuciłem ich ciała do ognia."

"Oświetlając sobie drogę olejowymi latarniami, które Farid zakupił jeszcze na starym kontynencie ruszyliśmy w dalszą podróż zarośniętym traktem. Niestety piękno rozgwieżdżonego, nocnego nieba i przyjemny chłód letniej nocy przytłumiły naszą czujność, tak że nie byliśmy w stanie dojrzeć zasadzki, jaką zastawili na nas ukrywający się w mroku bandyci. W pewnym momencie usłyszałem złowrogi świst i choć w porę udało mi się zatrzymać wóz i ściągnąć Farida na ziemie, było już za późno. Z pomiędzy drzew wyleciała na nas wielka, podwieszona grubymi sznurami kłoda, która z impetem posłała Melka na ziemie natychmiastowo go nokautując. W tym samym momencie grad strzał przeszył bok naszego wozu, a także biednego Karilla, który próbował zaszarżować w kierunku napastników. Bez większego namysłu wskoczyliśmy z Faridem na konie i puściliśmy się galopem w kierunku miasta."

"Minął już przeszło miesiąc odkąd wyruszyłem w podróż wraz z Faridem, starym przyjacielem mego mistrza. Przez ten czas zdołaliśmy przeprawić się przez wielką wodę na pokładzie Kormorana i bezpiecznie wylądować na północnym brzegu kontynentu Terronis. Rejs po bezkresnym oceanie był niezwykłym przeżyciem, którego nigdy nie zapomnę. Choć za dnia bezwzględnie prażące słońce zmuszało mnie do ukrywania się pod pokładem, nocą mogłem podziwiać piękno gwiazd i księżyca odbijających się w gładkiej tafli Alu-sha. Po kres mego życia będę wdzięczny Eilistraee, że pozwoliła mi ujrzeć ten zapierający dech w piersi widok."

View

Thu 3rd Oct 2024 01:28

Chwila wytchnienia...

by Jyslan

Dalsza część podróży upłynęła bez większych problemów. Po kilku godzinach nasza nowa towarzyszka odzyskała przytomność. Przedstawiła się jako Marysia. Podróżowała właśnie z Riverfell do Alin, wraz ze swym wujostwem kiedy zaatakowały ich potwory. Więcej niestety nie pamiętała. Wyjaśniłem jej, że jej wujostwo nie żyje - z jakiegoś powodu moi towarzysze nie byli zadowoleni z tego powodu. Śmierć tutaj na powierzchni, z jakiegoś powodu wydaje się być traktowana jak temat tabu...
Pod wieczór, na horyzoncie zamajaczyły nam niewysokie mury miasteczka Alin. Strażnicy wpuścili nas do środka bez większych problemów, zważywszy na obecność Marysi i nasze wyjaśnienia. Marysia doprowadziła nas do swojego domu, gdzie oddaliśmy ją pod opiekę rodziców. Wydawali się oni bardzo wdzięczni, a jej ojciec, którzy cieszył się chyba dobrą reputacją w mieście obiecał nam pomóc. Skierował nas do karczmy, w której przyjęto nas z otwartymi ramionami. Po niewielkiej uczcie oraz rozmowie z kilkoma tubylcami udaliśmy się wreszcie na spoczynek. Mieszkańcy chcieli też wiedzieć, czy nasza kompania nosi jakąś nazwę, jednak w tamtym momencie nie mieliśmy żadnych ciekawych pomysłów.
O poranku udaliśmy się na zwiedzanie. W oczy szybko rzuciła nam się apteka, prowadzona przez młodą elfkę o imieniu Elena. Przywitałem się z nią zwyczajowym przywitaniem w języku elfów, ale mnie zbyła. Widocznie jak większość przedstawicieli swego ludu, żywiła urazę do dhaerow. Wdała się jednak w rozmowę z moimi towarzyszami i nawet zleciła nam niewielkie zadanie. Mieliśmy udać się do pobliskiego lasu i wytropić tajemniczą bestję, która od jakiegoś czasu napadała na mieszkańców...

Jyslan's Journal Ordered oldest to newest

Nowy Wspaniały Świat!
03 Oct 2024 12:36:24

Zasadzka!
03 Oct 2024 12:37:56

W pogoni za bandytami...
03 Oct 2024 12:39:29

Nowi towarzysze!
03 Oct 2024 12:40:59

Śladem goblinów...
03 Oct 2024 12:42:20

Trudne negocjacje...
03 Oct 2024 12:43:19

Bitwa idei...
03 Oct 2024 12:44:23

Niespokojna podróż...
03 Oct 2024 12:45:46

Chwila wytchnienia...
03 Oct 2024 01:28:50

The major events and journals in Jyslan's history, from the beginning to today.

"Pod wieczór, na horyzoncie zamajaczyły nam niewysokie mury miasteczka Alin. Strażnicy wpuścili nas do środka bez większych problemów, zważywszy na obecność Marysi i nasze wyjaśnienia. Marysia doprowadziła nas do swojego domu, gdzie oddaliśmy ją pod opiekę rodziców. Wydawali się oni bardzo wdzięczni, a jej ojciec, którzy cieszył się chyba dobrą reputacją w mieście obiecał nam pomóc."

01:48 pm - 03.10.2024

Chwila wytchnienia...
Dalsza część podróży upłynęła bez większych problemów. Po kilku godzinach nasza nowa towarzyszka odzyskała przytomność. Przedstawiła się jako Marysia. Podróżowała właśnie z Riverfell do Alin, wraz ze swym wujostwem kiedy zaatakowały i...
01:45 pm - 03.10.2024

"Wraz z Pazurem i Galdramem odbyliśmy krótką naradę. Początkowo próbowaliśmy wywabić tajemnicze istoty z wnętrza jaskini, jednak bez większych sukcesów. W końcu niecierpliwy Galdram ruszył do wejścia a my podążyliśmy za nim. Schodząc głębiej do wnętrza jaskini nagle poczuliśmy dziwne wibracje i odgłos rycia w ziemi. Nim zdążyliśmy zareagować z posadzki przed nami wyłoniły się dwa duże kształty. Od razu poznałem te plugastwa. Ankhegi! Nie myśląc zbyt dużo ruszyłem na bestie chcąc dać mym towarzyszom szansę do ucieczki. Walka pod ziemią była samobójstwem! Liczyłem, że błogosławieństwo Eilistraee mnie ochroni, jednak nie byłem jeszcze gotowy. Jeden z robali chwycił mnie swoimi pazurami i zaczął niemiłosiernie gryźć. Z jego paszczy sączył się kwas, który palił moją skórę. Z pomocą przybyli mi moi towarzyszy. Razem udało nam się spacyfikować krwiożercze insekty. Ja jednak nie czułem się zbyt dobrze po tej walce. Wyraźnie przeceniłem swoje umiejętności i było mi trochę wstyd przed Eilistraee. Otrzepałem się z kurzu i ruszyliśmy dalej."

01:17 pm - 03.10.2024

Niespokojna podróż...
Opuściliśmy miasto i skierowaliśmy się drogą na zachód. Pazur powoził a wraz z nim na koźle siedział Raz. Reszta naszej dziwacznej kompani siedziała za nimi na pace. Tylko Kitawa nie siedział z nami, zamiast tego jadąc obok wozu na jednym z ko...
01:07 pm - 03.10.2024

"Nie pamiętam co dokładnie powiedziałem wodzowi goblinów gdy ujrzałem go siedzącego przy ognisku. Nie pamiętam twarzy rozradowanych goblinów szykujących się na kolejną rzeź. Pamiętam tylko dźwięk melodii wygrywanej przez pozytywkę. Melodii, która przed laty wyrwała mnie z mroku. Nim gobliny ruszyły w moją stronę otworzyłem zaciśniętą na amulecie pięść. Nastała ciemność. Moi towarzysze ruszyli zaraz za mną. Mam wrażenie, że to co zdarzyło się później było tylko snem. Otulała mnie bezkresna, znajoma i przytulna czerń. Co kilka uderzeń serca ciemność rozrywała się na chwilę gdy moja ściśnięta dłoń gruchotała kolejną czaszkę. Moi towarzysze też walczyli. Słyszałem wojenne okrzyki Hruma. Słyszałem świst sztyletów Kitawy. Aż w końcu wszystko ucichło i zostaliśmy sami w zakrwawionej jaskini. Wszystko skończyło się tak szybko jak się zaczęło."

12:45 pm - 03.10.2024

Bitwa idei...
Tuż po przekroczeniu bram miasta, Galdram z łoskotem opadł na ziemię i katapultował całe śniadanie na nierówny bruk. Nim zdołaliśmy do niego podejść wstał, otrzepał się z kurzu i oznajmił, że jego stan chyba nie poprawił się na tyle by ...
12:44 pm - 03.10.2024

"O poranku, przy śniadaniu przedstawiłem Faridowi aktualny obraz sytuacji z goblinami i wypytałem go o burmistrza. Przyjaciel namalował przede mną obraz człowieka, któremu zależy tylko i wyłącznie na dobru własnych ludzi, niewidzącego niczego poza granicami swojej, nieznaczącej osady. Odkąd zacząłem podróżować po świecie na powierzchni, poznałem już kilku takich ludzi i szczerze powiedziawszy nie darzyłem ich pozytywnymi odczuciami. Ten typ jednostronnego myślenia za bardzo przypominał mi podejście, które sprowadziło na mój lód klątwę Corellona. Opuściwszy karczmę udaliśmy się do ratusza. Przyznam że po tym co usłyszałem humor zbytnio mi nie dopisywał. Po wejściu do budynku skierowałem się prosto do burmistrza pozostawiając swój ekwipunek, by ugłaskać przewrażliwionych strażników."

12:44 pm - 03.10.2024

Trudne negocjacje...
Powróciwszy do miasta skierowaliśmy się bezpośrednio do karczmy „pod Smukłym Węgorzem”. Godzina była już późna i szanse, że o tej porze znajdziemy burmistrza w jego gabinecie były znikome. Gdy weszliśmy do głównej izby gospody, karczmar...
12:43 pm - 03.10.2024

"W drodze do obozu goblinów miałem okazję nieco lepiej poznać Raza. Nie był wobec mnie agresywny, sprawiał raczej wrażenie zagubionego. To jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że te istoty mogą powrócić na stronę dobra, tak jak ja wkroczyłem na ścieżkę prawości za sprawą Eilistraee. Po długim marszu dotarliśmy przed wejście do kolejnej, tym razem większej jaskini. Nasz przewodnik wydawał się wystraszony. Dodałem mu otuchy i puściłem przodem, krocząc tuż za nim. W środku powitała nas cała gromada goblinów. Z początku agresywne, uspokoiły się na widok Raza i pozwoliły nam pomówić ze swym wodzem. Wódz przedstawił się jako Zry i z początku nie był zbyt skory do negocjacji. Wytłumaczyłem mu, że jeśli jego plemię nie zmieni swego podejścia, to wielu innych poszukiwaczy przygód przybędzie do tej jaskini. Przekonałem go, że mogą bardziej skorzystać na handlu z ludźmi z miasta, zamiast bezmyślnie ich napadać. W końcu chyba zrozumiał, że byliśmy jedyną nadzieją na przetrwanie ich małej społeczności. Zgodził się na moje warunki i obiecał zaprzestać ataków jeśli ludzie z Riverfell przystaną na zawieszenie broni."

12:43 pm - 03.10.2024

Śladem goblinów...
Galdram i Kitawa zwolna otworzyli oczy. Gdy już chciałem coś powiedzieć, poderwali się naglę do półsiadu i wydali z siebie jednoczesny, zduszony okrzyk. Tuż po nim opadli zesztywniali na swoje łóżka. Ich gałki oczne wywróciły się do góry ...
12:42 pm - 03.10.2024

"Gdy odzyskałem przytomność moje oczy wciąż były pełne łez. Nie były to jednak łzy smutku, lecz radości, że ma ukochana bogini powierzyła mi do wypełnienia tak ważną misję. Zerwałem się na nogi i w tym samym momencie usłyszałem tętent koni zbliżających się od zachodu. Postanowiłem rozświetlić okolicę z pomocą sztuczki, której nauczyłem się jeszcze jako młodzieniec. Podekscytowanie niedawną wizytą Eilistraee musiało jednak wziąć nade mną górę, gdyż źle oszacowałem intensywność świetlistych kul i omyłkowo oślepiłem samego siebie. Słysząc zbliżające się wierzchowce skryłem się za wóz nijak nie mogąc dojrzeć przybyszów. Zgasiłem światła gdy zatrzymali się kilkanaście metrów od mojej kryjówki. Zawołałem do nich i po niezbyt owocnej wymianie zdań z zachrypniętym półgłówkiem, drugi podróżnik odezwał się wreszcie gasząc napiętą konwersacje. Pół-ork i dziwaczny kotowaty humanoid jakiego wcześniej nie widziałem powoli zbliżyli się do mnie."

12:42 pm - 03.10.2024

Nowi towarzysze!
Klęczałem tak skąpany w delikatnym świetle księżyca gdy nawiedziła mnie wizja. Zobaczyłem piękną Eilistraee tańczącą na tle tarczy srebrnego globu. U jej stóp biegał w kółko biały dzik wraz czarnym kotem. Odezwała się do mnie swym melo...
12:41 pm - 03.10.2024

"Ściskając w dłoni mój okuty kij nie byłem wstanie myśleć o niczym innym jak o zemście. Tak bardzo chciałem dopaść sprawców, że niemal całkiem zapomniałem o Kitawie i Galdramie, którzy co sił podążali mym śladem. Gdy w oddali spostrzegłem ognisko, ledwo byłem wstanie się powstrzymać, by nie ruszyć pędem w jego kierunku. Nasza trójka bezszelestnie podkradła się do niewielkiego, założonego u wylotu jaskini obozu. Jednak gdy usłyszałem rozweselone głosy morderców mych przyjaciół, całkiem straciłem nad sobą kontrolę. Pamiętam zaledwie przebłyski tego co stało się potem. Ruszyłem na dwójkę dziwnie ubranych mężczyzn i wyprowadzałem cios za ciosem. Moi towarzysze też walczyli. Gdy wróg leżał bez ruchu na ziemi wrzuciłem ich ciała do ognia."

12:40 pm - 03.10.2024

W pogoni za bandytami...
Karczma powoli zapełniała się gośćmi, a w powietrzu unosił się zapach potu, piwa i pieczonej kiełbasy. Wraz z Kitawą i Galdramem zajęliśmy miejsca przy stoliku Farida. Kupiec wyglądał na zamyślonego. Wpatrywał się pustym spojrzeniem w ogni...
12:40 pm - 03.10.2024

"Oświetlając sobie drogę olejowymi latarniami, które Farid zakupił jeszcze na starym kontynencie ruszyliśmy w dalszą podróż zarośniętym traktem. Niestety piękno rozgwieżdżonego, nocnego nieba i przyjemny chłód letniej nocy przytłumiły naszą czujność, tak że nie byliśmy w stanie dojrzeć zasadzki, jaką zastawili na nas ukrywający się w mroku bandyci. W pewnym momencie usłyszałem złowrogi świst i choć w porę udało mi się zatrzymać wóz i ściągnąć Farida na ziemie, było już za późno. Z pomiędzy drzew wyleciała na nas wielka, podwieszona grubymi sznurami kłoda, która z impetem posłała Melka na ziemie natychmiastowo go nokautując. W tym samym momencie grad strzał przeszył bok naszego wozu, a także biednego Karilla, który próbował zaszarżować w kierunku napastników. Bez większego namysłu wskoczyliśmy z Faridem na konie i puściliśmy się galopem w kierunku miasta."

12:39 pm - 03.10.2024

Zasadzka!
Nic nie zapowiadało, że ta noc zakończy się właśnie w taki sposób. Pech chciał, że podczas podróży przez las, na szlaku pomiędzy Venzor a Riverfell uszkodziliśmy koło. Naprawienie wozu w takich warunkach, nawet z narzędziami jakie ze sobą ...
12:38 pm - 03.10.2024

"Minął już przeszło miesiąc odkąd wyruszyłem w podróż wraz z Faridem, starym przyjacielem mego mistrza. Przez ten czas zdołaliśmy przeprawić się przez wielką wodę na pokładzie Kormorana i bezpiecznie wylądować na północnym brzegu kontynentu Terronis. Rejs po bezkresnym oceanie był niezwykłym przeżyciem, którego nigdy nie zapomnę. Choć za dnia bezwzględnie prażące słońce zmuszało mnie do ukrywania się pod pokładem, nocą mogłem podziwiać piękno gwiazd i księżyca odbijających się w gładkiej tafli Alu-sha. Po kres mego życia będę wdzięczny Eilistraee, że pozwoliła mi ujrzeć ten zapierający dech w piersi widok."

12:37 pm - 03.10.2024

Nowy Wspaniały Świat!
Minął już przeszło miesiąc odkąd wyruszyłem w podróż wraz z Faridem, starym przyjacielem mego mistrza. Przez ten czas zdołaliśmy przeprawić się przez wielką wodę na pokładzie Kormorana i bezpiecznie wylądować na północnym brzegu kontyn...
12:37 pm - 03.10.2024

The list of amazing people following the adventures of Jyslan.

Jyslan

Link/Embed Hero

Appearance

Physical Description

Body Features

Facial Features

Identifying Characteristics

Physical quirks

Apparel & Accessories

Mentality

Personal history

Education

Employment

Accomplishments & Achievements

Failures & Embarrassments

Mental Trauma

Intellectual Characteristics

Morality & Philosophy

person.sexuality

Taboos

Known Languages

Personality

Motivation

Quotes & Catchphrases

Savvies & Ineptitudes

Likes & Dislikes

Virtues & Personality perks

Vices & Personality flaws

Personality Quirks

Hygiene

Social

Birthplace

Contacts & Relations

Wealth & Financial state

Family Ties

Religious Views

Social Aptitude

Mannerisms

Hobbies & Pets

Speech

Chwila wytchnienia...

Jyslan's Journal Ordered oldest to newest

Bitwa idei... Tuż po przekroczeniu bram miasta, Galdram z łoskotem opadł na ziemię i katapultował całe śniadanie na nierówny bruk. Nim zdołaliśmy do niego podejść wstał, otrzepał się z kurzu i oznajmił, że jego stan chyba nie poprawił się na tyle by ... 12:44 pm - 03.10.2024

Nowi towarzysze! Klęczałem tak skąpany w delikatnym świetle księżyca gdy nawiedziła mnie wizja. Zobaczyłem piękną Eilistraee tańczącą na tle tarczy srebrnego globu. U jej stóp biegał w kółko biały dzik wraz czarnym kotem. Odezwała się do mnie swym melo... 12:41 pm - 03.10.2024

Zasadzka! Nic nie zapowiadało, że ta noc zakończy się właśnie w taki sposób. Pech chciał, że podczas podróży przez las, na szlaku pomiędzy Venzor a Riverfell uszkodziliśmy koło. Naprawienie wozu w takich warunkach, nawet z narzędziami jakie ze sobą ... 12:38 pm - 03.10.2024

Hesteroth

Other Characters by Śniący

Find your way!

Resources

WHO WE ARE

LEGAL

Get the news

Listen to our Podcast

Our Allies

Bitwa idei...
Tuż po przekroczeniu bram miasta, Galdram z łoskotem opadł na ziemię i katapultował całe śniadanie na nierówny bruk. Nim zdołaliśmy do niego podejść wstał, otrzepał się z kurzu i oznajmił, że jego stan chyba nie poprawił się na tyle by ...
12:44 pm - 03.10.2024

Nowi towarzysze!
Klęczałem tak skąpany w delikatnym świetle księżyca gdy nawiedziła mnie wizja. Zobaczyłem piękną Eilistraee tańczącą na tle tarczy srebrnego globu. U jej stóp biegał w kółko biały dzik wraz czarnym kotem. Odezwała się do mnie swym melo...
12:41 pm - 03.10.2024

Zasadzka!
Nic nie zapowiadało, że ta noc zakończy się właśnie w taki sposób. Pech chciał, że podczas podróży przez las, na szlaku pomiędzy Venzor a Riverfell uszkodziliśmy koło. Naprawienie wozu w takich warunkach, nawet z narzędziami jakie ze sobą ...
12:38 pm - 03.10.2024